Aydın Anıl'ın kurucusu olduğu Çorlu Gazetesi 57 yıldır yayımlanıyor.
Çorlu halkına orta yaş bilgeliğiyle haber veriyor. Kentte olup bitenleri, günün koşullarının elverdiği ölçüde yayımlıyor.
Kimseye kurşun atmıyor, çamur atmıyor, olanı anlatıyor.
Hem Çorlu'nun sosyal ve ekonomik yaşamında hem medya kulvarında saygın bir çizgisi var. Çorlu'da programlı bir etkinlik olsun, kendiliğinden gelişen bir olay olsun, Çorlu Gazetesi'nde yer almış mı diye meraklıları arar.
Gazetenin kurucusu Aydın Anıl ağabey 22-23 yaşlarında bir delikanlı iken bu işe soyunmuştu. Yıl 1960. 27 Mayıs ihtilalinin olduğu yıl.
Aydın ağabey gazetenin yazılarını hazırlıyor, haftada bir gün İstanbul'da bastırıp otobüsle Çorlu'ya getirerek dağıtıyordu. 15-20 bin nüfuslu Çorlu'nun haftada bir gün basılıp dağıtılan gazetesi, bugün Trakya'nın en büyük kentinin saygın bir yayın organı olarak yayımını sürdürüyor.
Artık gazetede işleri ağırlıklı olarak gençler götürüyor. Ama Aydın Anıl, her gün gazetedeki masasında yerini alıyor.
Çorlu Gazetesi mensuplarına zor koşullar altında sürdürdükleri çalışmalarında başarılar diliyorum.
*
Çorlu'da yıllar sonra Devrim gazetesi yayın yaşamına başladı. Devrim'i CHP'nin karayağız delikanlısı Yılmaz Alpaslan çıkarıyordu. Yılmaz ağabey Karslıydı. Ama yaşam onu Çorlulu olmaya zorlamıştı. Devrim gazetesi yayımlanmaya başladığında ben de CHP'nin yayın organı olan Ulus Gazetesi'nin İstanbul Bürosunda çalışıyordum.
Yılmaz ağabeyin isteğiyle Devrim'e de birkaç yazı yazdım. Ama, Ulus'tan kızarlar endişesiyle devam etmedim.
*
Bugün Çorlu'muz, nüfusu, ekonomik potansiyeli, sosyal yaşamı ve merkezi konumuyla Trakya'nın en büyük kenti olma özelliğine sahip bulunuyor. Bu özelliğine uygun olarak Çorlu'da birçok gazete yayımlanıyor.
Yerel gazeteler çok satmazlar. Onlar kentin hafızasıdırlar. Yayımlandıkları süre içinde ne olup bittiyse arşivlerindedir. Hemen hemen hiçbir yerel kurumun -kendi etkinlikleri dışında- genel bir kent arşivi olmadığı düşünülecek olursa, yerel gazetelerin nasıl bir boşluğu doldurdukları daha iyi anlaşılacaktır.

Yazdıklarıyla bulundukları bölgenin sesi olurlar. Onları önemli kılan tirajları değil bu özellikleridir. Kent yaşamının belgesidirler.
Saygınlıkları da buradan gelir.
*