Eskiden,
Kadınlar çamaşır yıkarken,
Kazandaki kaynar suyu,
Susak kabağı ile alırlardı.

Ölü yıkayıcılar da gusülhanede
Kaynar su ile yıkamak için mevtayı,
Susak kabağı kullanırlardı.

Bundan ötürü derler ihtiyar adama;
"Artık seni kabak suyu paklar baba".

Gelelim biz masalımıza;

Denizli'de bir köyde,
Yaşarmış iki ihtiyar.
Hastalanmış günün birinde dede,
Gitmiş, varmış hekime Denizli'de
Hekim bakmış; "Umut yok ihtiyarda",
Demiş;"Kabak suyu uygundur sana baba".
İhtiyarcık varmış köye, oflaya, puflaya.
Demiş;" Hanım kabak suyu kaynat bana".
İçmiş kabağın suyunu ,
Sabah gün doğarken,
Akşam da yatarken
Üç ay,
Olmuş turp gibi ihtiyar.

Varmış Denizli'ye vay, vay.
Hekim bakmış dedeye,
"Abe ne ettin baba?"
"Demedin mi be evlât,
Kabak suyu
Uygundur artık sana".
"Üşenmedi bizimki,
Kaynattı süzdü, kabağı
Üç aydır içtim işte,
Sabah, akşam bayağı".

Balkabağına övgüdür bu masal,
Alınmasın üstüne öte'ki kabaklar.